درد و دل |
||
|
به وبلاگ من خوش آمدید |
||
نويسندگان |
|
امیر حسین |
آثار تاريخي يك عاشق |
|
فروردين 1391 اسفند 1390 |
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
|||||||||
Alternative content | |||||||||
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
|
|
||
|
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 17:36 | ||
|
|
||
|
موزیک bia2mymusic . loxblog.com بهترین وبلاگ در مورد موزیک
حتما یه سری بزنید
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 23:56 | ||
|
|
||
|
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ ای کاش که هر لحظه بهاری باشی
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 12:40 | ||
|
|
||
|
سالها رفت و هنوز یک نفر نیست تا بپرسد از من که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟ صبح تا نیمه ی شب منتظری همه جا می نگری گاه با ماه سخن می گویی گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی راستی گمشده ات کیست؟ کجاست؟ صدفی در دریا است؟ نوری از روزنه فرداهاست یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست...؟
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 12:59 | ||
|
|
||
|
از باغچه همسایه سیب را دزدیدم
باغبانی از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی هنوز سالهاست
گردش گام تو تکرار کنان میدهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق این پندارم که
چرا خانه کوچک ما سیب نداشت . . زندگی چون برگ بودن در مسیر باد نیست
امتحان ریشه هاست
ریشه هم هرگز اسیر باد نیست
زندگی چون پیچکیست که
انتهایش میرسد پیش خــــدا
. . . . . . . کاشکی پرنده پر نداشت
در سراشیبی تقدیر نام مرا با نام تو تشنه کرده اند و رفتنت را بر دلم داغ نهاده اند دریغ از دریایی که در چشمهایت نشسته است بی آنکه بخواهد آیینه ها را آبی ببیند یادگار ردپای انتظارت آمدنت را دریاب که تکرار آبی ترین زلال ها در پیوسته ترین اشتیاق های رسیده ی ابدیت تو را تداعی می کند برو به فکر من نباش برو به پای من نسوز برو به فکر من نباش من یه جوری سر میکنم زندگی رو با سختیاش........ا با که درددل کنم؟ با کسی که پرنده بود برام؟ با کسی که اشیانه بود دلم به چه خوش بود کاشکی پرنده پر نداشت
 .
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 16:14 | ||
|
|
||
|
گفتی که ما به درد هم نمی خوریم...اما هرگز نفهمیدی من تو را برای درد هایم نمی خواستم
اگر "او" برای " تو" ساخته شده "من" برای "تو" ویران شده ام
گوشی اچ تی سی، آیفن ،نوکیا مدل گوشت کوبی چه فرقی داره وقتی که منتظر زنگ تو نیست
بعضی از فرشتها بال دارند بعضی هاشون هم ندارند تقدیم به تو فرشته ی بی بالم که به وجودت می بالم
روز های دور از تو را هرگز نخواهم شمرد تا همیشه بگویم همین دیروز بود
به خوابهایم سرک نکش وقتی در لحظات بیداری ام حضور نداری
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 15:44 | ||
|
|
||
|
بهترين وبلاگ در مورد موزيك فول آلبوم تمامي خوانندگان محبوب براي رفتن به وبلاگ اينجا كليك كنيد يا از اين آدرس استفاده دكنيد« http://bia2mymusic.loxblog.com»
این شعرها دیگر برای هیچ‌کس نیست
نه! در دلم انگار جای هیچ‌کس نیست
آنقدر تنهایم که حتی دردهایم دیگر شبیه دردهای هیچ‌کس نیست
حتی نفس‌های مرا از من گرفتند من مرده‌ام در من هوای هیچ‌کس نیست
دنیای مرموزی‌ست ما باید بدانیم که هیچ‌کس این‌جا برای هیچ‌کس نیست
باید خدا هم با خودش روراست باشد وقتی که می‌داند خدای هیچ‌کس نیست
من میروم هرچند میدانم که دیگر پشت سرم حتی دعای هیچ‌کس نیست
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 19:8 | ||
|
|
||
|
كوك كن ساعتِ خویش !
اعتباری به خروسِ سحری ، نیست دگر دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است كوك كن ساعتِ خویش ! كه مـؤذّن ، شبِ پیـش دسته گل داده به آب . . . و در آغوش سحر رفته به خواب كوك كن ساعتِ خویش ! شاطری نیست در این شهرِ بزرگ كه سحر برخیزد شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین دیر برمی خیزند كوك كن ساعتِ خویش ! كه سحر گاه كسی بقچه در زیر بغل ، راهیِ حمّامی نیست كه تو از لِخ لِخِ دمپایی و تك سرفه ی او برخیزی كوك كن ساعتِ خویش ! رفتگر مُرده و این كوچه دگر خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است كوك كن ساعتِ خویش ! ماكیان ها همه مستِ خوابند شهر هم . . . خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند كوك كن ساعتِ خویش ! كه در این شهر ، دگر مستی نیست كه تو وقتِ سحر ، آنگاه كه از میكده برمی گردد از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی كوك كن ساعتِ خویش ! اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر ، و در این شهر سحرخیزی نیست
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 19:2 | ||
|
|
||
|
مهربان
آنقدر شاعرم امشب که فقط ، سایه مهرتورا کم دارم باتو هستم ای سراپا احساس خون تو در رگ من هم جاریست ، جنس ما جنس بلد بودن کانون گل است نازنین زندگی جای هدر دادن فرصتها نیست ، ما مطهر شده ایم ، پیش رو راه رسیدن به خداست … مهربان سبد معذرتم را بپذیر ؛ کودکی هستم شوخ خانه ام در ته بن بست فراموشی یک زوج قدیمی مانده خانه دل اما ، جای بکریست هنوز ، پر سبزینه و ریحان و غزل ، پر تکرار گیاهان نمو ، پر ابیات ملون شده در خمره عشق ، پر انوار خدا. داخل خانه دل ؛ جای جمعیت هرجائی نیست کل دارائی من تازگی دلکده است من به دل راز رسیدن دارم ، من به دل ثروت هنگفت عدالت دارم ، خوب می فهمم اگر در باران ، چتر خود را به کسی بخشیدم؛ توشه رفتنم از لطف خدا آکنده ست خوب میدانم اگر جای توپیشم خالیست ؛ حکمتی در کارست … مهربان سبد معذرتم را بپذیرکار کودک این است ؛ اولش حرف زند ، به تامل بنشیند بعدش آنقدر شاعرم امشب که فقط ؛ بیستون کم دارم ، تیشه عاقبتم را بدهید آنقدر ساده سخن میگویم ؛ که اگر یکنفر از کوچه دل درگذرد ، دل و دلداده روی هم بیند … مهربان ساعت الآن دقیقا خواب است - و من و پهنه کاغذ بیدار روی تو در نظرم نقش نخست ، و خدا شاهد دیوانگی بنده بازیگوشش و خود او می داند ؛ که دلم آنقدر آغشته به توست ؛ که اگر از صف فردوس برین ، طیفی اندازه صد نور میسر سازد من به آن طیف نبخشم ، دانه ای از مویت … مهربان بازهم ، سبد معذرتم را بپذیر آنقدر شاعرم ازتو که نمیدانم کی ، واژه ات راهی شعرم شده است لحظه ای گوش بکن ، یک موذن مست است آنقدر خوب اذان میگوید ، گوئی او عکس خدا را دیده خوش بحالش اما ؛ طرح زیبای خدا را گاهی ، می توان در پس سیمای عزیزی جوئید … مهربان دیر زمانی ست که من این مسئله را فهمیدم ؛ … مهربان آنقدر شاعرم امشب که زمین ، در پی زمزمه ام مست شده ست سر ببالین مدارینه کرات نهاده ست و باز گوشهایش به من آویزانند آنقدر شاعرم امشب که دلم ، از پس سینه برون آمده باز او نگاهش به من است من نگاهم به قدم رنجه تو آنقدر شاعرم امشب که فقط ، روح روحانی تو حال مرا می فهمد … مهربان عاشقی ؛ بارش احساس به روی ذهن است عاشقی ؛ لمس خدا با چشم است عاشقی ؛ مظهر نو بودن دل ، در حیات ازلیست ومن امشب از عشق ، بخود می پیچم بعد از امشب شاید ، نقش اعجاز تو را طرح زنم … مهربان ترکه فرضی تنبیه من آماده نشد ؟ یا مرا چوب تادب بنواز ؛ یا بیا و سبد معذرتم را بپذیر … مهربان لذت صبح مجدد اینجاست ، میروم تا با آب ، غسل آزاده شدن باب کنم دیگر آن جمله سهراب مرا حسرت نیست ؛ " کعبه ام مثل نسیم ، میرود باغ به باغ ، میرود شهر به شهر ثروتی بیش به من داده خدا … مهربان از سر کودکی من بگذر ، باید آرام به سجاده تعظیم روم ، شعرم آخر شده ، انگار زمان وصل است " به خدا می دهمت عاریه وار ، آری عاشق شده بودم این بار
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 18:52 | ||
|
|
||
|
غریب آمده بودم غریب خواهم رفت نچیده سیب به رویای سیب خواهم رفت به گونه با گل سرخ فریب خواهم رفت وگفت با دل من بی نصیب خواهم رفت اسیردست رسوم عجیب خواهم رفت ازاین بهاردروغین نجیب خواهم رفت میان همهمه هاعن قریب خواهم رفت
غریب آمده بودم غریب خواهم رفت
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط امیر حسین در 18:41 | ||